Relikwie
Relikwie w Kościele św. Jerzego i Matki Bożej Różańcowej
w Wałbrzychu
Kult relikwii w chrześcijaństwie ma swą długą i burzliwą historię. Wyrósł przede wszystkim z ludowej pobożności, z przekonania, że poszczególni Święci Pańscy chętniej wysłuchują próśb zanoszonych przy ich doczesnych szczątkach oraz z licznych cudów, które działy się przy grobach męczenników i potwierdzały to przekonanie.
Relikwie (łac. reliquiae – szczątki, resztki) to materialne pozostałości zachowane po śmierci świętych, przede wszystkim kości, ale także przedmioty osobiste. Niezaprzeczalne świadectwa kultu relikwii pochodzą z IV wieku. Kult ten jednak swymi korzeniami sięga wcześniejszego okresu, gdy czczono groby męczenników. Historia relikwii rozpoczyna się na dobre w IV wieku. Wtedy to zaczęto umieszczać zmarłych jak najbliżej grobu męczennika, W tym też czasie zaczęto pielgrzymować do grobów męczenników. Chrześcijaństwo późnego antyku zaczęło zdobić groby męczenników i świętych oraz pozyskiwać ich relikwie. To właśnie w epoce pokonstantyńskiej na grobach męczenników wzniesiono wspaniałe bazyliki (Piotra, Pawła, Wawrzyńca, Agnieszki, Kosmy i Damiana), które przyciągały pielgrzymów. Na Zachodzie od IV w. relikwie umieszczano pod ołtarzem. Według Augustyna wyrażało to prawdę, że ciało świętego stało się ołtarzem dla Boga. Później wydobywano relikwie z ołtarzowego ukrycia i umieszczano w ozdobnych relikwiarzach. Relikwie przypominają nam życie świętych i o obowiązku każdego z nas, dążenia do świętości. We Mszy św. trydenckiej kapłan wstępując po stopniach do ołtarza modlił się następująco: Oramus te, Domine, per merita Sanctorum tuorum, quorum reliquiae hic sunt, et omnium Sanctorum: ut indulgere digneris omnia peccata mea. Amen – czyli „Prosimy Cię, Panie, przez zasługi świętych Twoich, których relikwie tutaj się znajdują (całując w tym momencie ołtarz), oraz wszystkich Świętych, abyś mi raczył odpuścić wszystkie grzechy moje. Amen”.
Odprawiano więc Msze św. przy ołtarzach w których mensach znajdował się tzw. portatyl zawierający relikwie świętych. Dodatkowo często w nastawach ołtarzowych umieszczano relikwie świętych, często w bogato zdobionych relikwiarzach. W naszym kościele staramy się pielęgnować tę tradycję Kościoła.
Relikwie, które spoczywają w naszej świątyni
Ołtarz główny:
W ołtarzu głównym, (na którym odprawiamy Msze święte) w jego mensie, znajduje się obecnie autentyczny portatyl z pierwotnego ołtarza bocznego z relikwiami zbiorowymi św. Prospera Męczennika (V w., zm. ok. 455-465) i wielu męczennic, umieszczony w naszym kościele 26 czerwca 1901 roku, przez bp Henryka Marxa, biskupa Kolosów, Sufragana Wrocławskiego, Dziekana Katedry Wrocławskiej. Współcześnie dodaliśmy do niego relikwie św. Jana XXIII papieża (1958-1963 – ab authentica veste papali).
Relikwiarze
1. Krzyż Święty
Najcenniejszą relikwią jaką posiadamy w naszym kościele parafialnym jest relikwia ex Ligno Sancti Crucis Domini Nostri Jesu Christi (z Drzewa Krzyża Świętego naszego Pana Jezusa Chrystusa) podarowana naszej świątyni dnia 30 grudnia 1950 r. przez biskupa Asyżu JE Giuseppe Placido Nicoliniego.
Pan Jezus został powieszony na krzyżu z Czarnej Sosny (Pinus nigra) wszystkie relikwie Drzewa Krzyża przebadane przez naukowców pochodzą z jednego gatunku drzewa, właśnie z drzewa sosnowego. Tak więc w Wałbrzychu nasz kościół posiada relikwie Krzyża św. dużo szybciej niż Sanktuarium Krzyża św. na Podzamczu. Obecnie w relikwiarzu z Drzewem Krzyża św. znajdują się relikwie, które pierwotnie były umieszczone w pierwotnym ołtarzu głównym, w jego portatylu z następującym świadectwem autentyczności: Anno Domini MCMXXII (1922) die 17 Maii, Ego Valentinus Wojciech, Episcopus Danabiensis, Suffraganeus Wratislaviensis, hoc altare portatile consecravi et Reliquias S. Felicissimi M. et S. Nominandae in eo inclusi.
„Roku Pańskiego 1922, dnia 17 maja, Ja Walentyn Wojciech Biskup Danabienzy, Sufragan Wrocławski, konsekrowałem ten ołtarzowy portatyl i umieściłem (zamknąłem) w nim relikwie św. Felicissimusa Męczennika i św. Nominandy”. Felicissimus był diakonem papieża św. Sykstusa II i zginął wraz z nim. Był kolegą na urzędzie diakona św. Wawrzyńca.
2. św. Andrzej Bobola
Posiadamy relikwie (ex ossibus – z kości) św. Andrzeja Boboli herbu Leliwa (ur. 30 listopada 1591 w Strachocinie, zm. 16 maja 1657 w Janowie Poleskim), Patrona Polski, autora wg tradycji ślubów lwowskich króla Jana II Kazimierza Wazy, propagatora objawień Gulio Mancinellego, w których w latach 1608, 1610 i 1618 Matka Boża nazwała się Królową Polski.
3. św. Jan Paweł II
Posiadamy, dzięki życzliwości s. Franciszki relikwie św. Jana Pawła II papieża (1920-2005), które były własnością śp. Ks. Bp Józefa Pazdura (1924-2015) – jest to fragment Krzyża, który Jan Paweł II trzymał w Wielki Piątek roku 2005 w czasie pamiętnej drogi krzyżowej w Colosseum, którą prowadził kard. Józef Ratzinger (Benedykt XVI).
4. św. Rita z Cascii
W naszej parafii od kilku lat czczona jest św. Rita z Cascii (1381-1457) dzięki inicjatywie ks. Macieja Sroczyńskiego. Posiadamy relikwie Patronki od spraw trudnych i beznadziejnych, które otrzymaliśmy z Cascii za pośrednictwem augustianów z Krakowa. W naszej parafii każdego 22 dnia miesiąca odprawiamy nabożeństwo do świętej Rity w czasie którego prosimy patronkę od spraw trudnych i beznadziejnych w naszych potrzebach. We wspomnienie św. Rity 22 maja (dzień święceń proboszcza parafii) staramy się uczcić św. Ritę możliwie najgodniej.
5. bł. Bartolo Longo
Dzięki życzliwości i pomocy Pana Marka Wosia wielkiego propagatora nabożeństwa do Matki Bożej Pompejańskiej w Polsce otrzymaliśmy od Kustosza Sanktuarium w Pompejach abpa Tommaso Caputo relikwie budowniczego sanktuarium bł. Bartolo Longo apostoła różańca, przyjaciela Leona XIII (1841-1926). To dzięki temu świętemu papież Leon XIII (papież w latach 1978-1903) ogłosił wiele encyklik o różańcu, w tym encyklikę Octobri mense (1891) w której papież ogłasza październik miesiącem różańca.
