24 kwietnia – wspomnienie św. Jerzego męczennika – Parafia św. Jerzego i Matki Bożej Różańcowej

modlitwa do św. Jerzego

Boże, Ty dałeś św. Jerzemu moc do naśladowania naszego Zbawiciela w Jego męce,

wysławiamy Twoją potęgę i pokornie Cię prosimy, abyś za wstawiennictwem św.

Męczennika wspierał nas słabych ludzi. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

litania do św. Jerzego

Kyrie eleison.
Chryste eleison. Kyrie eleison.
Chryste, usłysz nas.
Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże
Duchu Święty, Boże
Święta Trójco, jedyny Boże

Swieta Maryjo, modl sie za nami.
Krolowo Meczennikow
Swiety Jerzy
Swiety Jerzy, uproszony przez rodzicow u Boga
Swiety Jerzy, szlachetny przykladzie rycerzy
Swiety Jerzy, oficerze rzymskich legionow
Swiety Jerzy, otwarty na Boga
Swiety Jerzy, mezu modlitwy i umartwienia
Swiety Jerzy, milujacy Chrystusa
Swiety Jerzy, wielki swiety rycerzu
Swiety Jerzy, wzorze odwagi i mestwa
Swiety Jerzy, pelen darow Ducha Swietego
Swiety Jerzy, nieugiety w wierze
Swiety Jerzy, przykladzie pokory i cierpliwosci
Swiety Jerzy, nasladowco Chrystusa cierpiacego
Swiety Jerzy, przesladowany za stalosc w wierze
Swiety Jerzy, torturowany za wiernosc Chrystusowi
Swiety Jerzy, meczony na katowskim kole
Swiety Jerzy, krzyzowany na wzor Chrystusa
Swiety Jerzy, wielki Meczenniku
Swiety Jerzy, chlubo przesladowanego Kosciola
Swiety Jerzy, nieustraszony w doswiadczeniach
Swiety Jerzy, patronie bractw rycerskich
Swiety Jerzy, wspomozycielu rolnikow
Swiety Jerzy, opiekunie siodlarzy i rusznikarzy
Swiety Jerzy, ostojo we wszelkich trudnosciach
Swiety Jerzy, przykladzie walki ze zlem
Swiety Jerzy, odwracajacy epidemie
Swiety Jerzy, pogromco piekielnego smoka
Swiety Jerzy, patronie harcerzy
Swiety Jerzy, oredowniku przed Bogiem
Swiety Jerzy, wzorze doskonalego zwyciestwa
Swiety Jerzy, spieszacy skutecznie z pomoca
Swiety Jerzy, szczegolny patronie Anglii i Litwy
Swiety Jerzy, wstawiajacy sie za nami u Boga
Swiety Jerzy, przemozny nasz opiekunie

Baranku Bozy, ktory gladzisz grzechy swiata, przepusc nam Panie.
Baranku Bozy, ktory gladzisz grzechy swiata, wysluchaj nas Panie.
Baranku Bozy, ktory gladzisz grzechy swiata, zmiluj sie nad nami.

Modl sie za nami swiety Jerzy.
Abysmy sie stali godnymi obietnic Chrystusowych.

Modlmy sie: Wszechmogacy wieczny Boze, za wstawiennictwem swietego Jerzego dodaj nam sily w walce z nasza slaboscia i pozwol nam oczyscic sie dokladnie ze zmazy naszych grzechow i zajasniec blaskiem nowego postepowania. Ktory zyjesz i krolujesz na wieki wiekow. Amen.

Informacje Ogólne

Święty Jerzy może być traktowany jako postać historyczna^[1] czego dowodzą^{[styl do poprawy]} źródła naukowe.

Tradycyjna legenda o świętym Jerzym opowiada o jego starciu ze smokiem (zobacz poniżej „Święty Jerzy i smok”). Nowsza wersja jest syntezą wcześniejszych i późniejszych źródeł hagiograficznych. Omija wątki fantastyczne i przedstawia karierę militarną człowieka w bliższej zgodności z oczekiwaną obecnie realnością.

Najważniejszym pośród późniejszych źródeł jest Złota legenda, której najbardziej znane fragmenty przetłumaczył na angielski w XV wieku William Caxton.

W 303 Dioklecjan wydał edykt zezwalający na prześladowania chrześcijan na terenie imperium. Cezar Galeriusz był prawdopodobnym inicjatorem wydania tej decyzji i kontynuował prześladowania podczas swojego panowania (305–311). Jerzy był zmuszany do uczestnictwa w prześladowaniach, chociaż sam był chrześcijaninem i krytykował tę decyzję. Rozwścieczony Dioklecjan nakazał torturować go i zabić.

Życiorys

Po różnych torturach Jerzy został zabity przez ścięcie pod murami miejskimi Nikomedii, 23 kwietnia 303–305. Ciało Jerzego wróciło do Lyddi, gdzie zostało pochowane. Wkrótce potem chrześcijanie zaczęli modlić się do niego, jako do męczennika.

Jerzy pochodził z Liddy (Azja Mniejsza). Zachowały się o nim nikłe dane biograficzne, jednak są bardzo liczne i wczesne dowody kultu Świętego. Jego ojcem miał być Pers – Geroncjusz. Syn miał być uproszony przez rodziców w późnej ich starości długą modlitwą. Jerzy jako ochotnik wstąpił do legionów rzymskich. Doszedł do rangi wyższego oficera (trybuna?). Podczas prześladowań za czasów Dioklecjana jako chrześcijanin odmówił złożenia ofiary bóstwom rzymskim (305?). Rozdał wcześniej całą swą majętność ubogim. Poddano go okrutnym i długim męczarniom – według niektórych tekstów trwały one aż 7 lat. Przybijano go do krzyża, torturowano na katowskim kole. Umęczono go w Diospolis na terenie Palestyny.
Okrucieństwo zastosowane wobec św. Jerzego musiało być wyjątkowe, skoro wśród tak ogromnej liczby męczenników, którzy wówczas zginęli za wiarę, jemu nadano tytuł Wielkiego Męczennika. Jego kult na Wschodzie był tak popularny, że zajmował pierwsze miejsce po Najświętszej Pannie Maryi i św. Michale. W samym Egipcie i na Cyprze wzniesiono ku jego czci 60 kościołów, a nie było ani jednej świątyni bez jego wizerunku. W Jerozolimie już w wieku IV istniał kościół, a od wieku VI również klasztor ku jego czci. Podobny kościół i klasztor powstały w wieku VI w Jerychu. W Etiopii (Abisynii) do dzisiaj jego kult jest bardzo żywy. Na Kaukazie cała prowincja otrzymała jego nazwę (Georgia – Gruzja). Do kultu i legendy o Świętym przyczyniły się wyprawy krzyżowe, z których jedna stacjonowała pod Liddą. Za swego patrona uznają go: Anglia, Holandia, Niemcy, Szwecja i Litwa; archidiecezja białostocka i wileńska oraz diecezja pińska; miasta – między innymi Ferrara i Neapol. Pod wezwaniem św. Jerzego powstało wiele bractw rycerskich oraz zgromadzeń zakonnych. Stał się patronem rycerzy, żołnierzy, ludzi mających związek z bronią i walką – rusznikarzy, zbrojmistrzów, puszkarzy, kawalerzystów, wojsk pancernych, a także rolników, skautów i harcerzy. Jest orędownikiem podczas epidemii, zwłaszcza trądu, oraz w chorobach skóry.

W ikonografii Święty ukazywany jest w krótkiej tunice jako rycerz na koniu zabijający smoka. Jego atrybutami są: anioł z wieńcem laurowym lub z koroną, baranek, biała chorągiew lub lanca z czerwonym krzyżem, koń, palma męczeństwa oraz m.in. przedmioty jego męki – gwoździe, kamień młyński i koło, miecz, smok u stóp, smok zabity.
Smok na obrazach (symbolizujący szatana) pochodzi z podań o św. Jerzym, prawdopodobnie średniowiecznych. Historię opisał m.in. Jakub de Voragine OP około roku 1260 w „Złotej legendzie”. Na źródle, którego woda zaopatrywała miasto Silene (prawdopodobnie późniejsza Cyrena w Libii), smok zrobił swoje gniazdo. Na czas nabierania wody mieszkańcy musieli wypędzać smoka. Aby potwór ruszył się, musiał dostać każdego dnia owcę. Kiedy owiec zabrakło, mieszkańcy musieli oddawać codziennie jedną z dziewcząt. Ofiara była wybierana przez losowanie. Pewnego razu losowanie wskazało księżniczkę. Monarcha żebrał o jej życie, jednak bez skutku. Miała już zostać ofiarowana smokowi, gdy na jego drodze pojawił się święty Jerzy. Stanął twarzą w twarz ze smokiem, przeżegnał się znakiem krzyża, pokonał smoka i uratował księżniczkę. Wdzięczne miasto porzuciło pogaństwo i przeszło na chrześcijaństwo.
Broń, którą św. Jerzy pokonał smoka, nazwano Ascalon. Na miejscu, gdzie padł smok, król zbudował kościół pod wezwaniem NMP i św. Jerzego.

Święty Jerzy i smok

Opowieść o świętym Jerzym i smoku jest legendą, przybyłą do Europy podczas krucjat i ponownie opowiedziana w formie romansu. Najwcześniejszy znany opis mitu pochodzi z rejonów Kapadocji i powstał na początku XI wieku (w ikonografii Kościoła prawosławnego odpowiadające mu częściowo wizerunki spotyka się od końca VII wieku).

We w pełni rozwiniętej wersji zachodniej smok zrobił sobie gniazdo na źródle, którego woda zaopatrywała miasto Silene (prawdopodobnie późniejsza Cyrena w Libii) lub miasto Lod, zależnie od źródeł. W konsekwencji mieszkańcy musieli prosić smoka o opuszczenie gniazda na czas, gdy nabierali wodę. Każdego dnia oferowali mu owcę, a jeśli jej nie znaleźli, musieli oddać zamiast niej jedną dziewczynę. Ofiara była wybierana przez losowanie. Pewnego razu losowanie wskazało księżniczkę (czasem wymieniane jest jej imię – Sabra). Monarcha żebrał o jej życie, jednak bez rezultatu. Gdy była już przyszykowana do złożenia w ofierze, w pobliżu źródła pojawił się święty Jerzy. Stanął twarzą w twarz ze smokiem, obronił się znakiem krzyża, po czym pokonał bestię i uratował księżniczkę. Wdzięczne miasto porzuciło pogaństwo i przeszło na chrześcijaństwo.

W średniowiecznych romansach broń (lanca lub miecz, w zależności od wersji), którą święty Jerzy pokonał smoka, nazywała się Ascalon.